یادداشت محدثه ز

        موضوع کلی کتاب رو دوست دارم، کتاب امروز ما رو با افسانه‌های کهن‌مون، با سیاوش و سودابه پیوند میده.
به نظرم برای کسانی مثل من که شاهنامه خوندن در حوصله‌اشون نمیگنجه شاید خواندن چنین کتاب‌هایی جذابیت بیشتری داشته باشه، به عبارتی هم فاله هم تماشا!
یکی از ویژگی‌های مثبت وسوسه، فصل‌های کوتاهشه که به نظرم باعث میشه خواننده نه تنها خسته نشه بلکه ترغیب بشه به خواندن ادامه داستان.
من کتاب رو حدودا ۵_۶ ساعته خوندم، این یعنی داستان جذابه و کشش داره اما به این معنا نیست که ایراداتی بهش وارد نباشه!
وسوسه دو بخش اصلی داره، بخش اول در زمان حال و بخش دوم سفر به گذشته. به نظر من اصل داستان در بخش دوم شروع میشه. شخصا دوست داشتم بخش اول کوتاه‌تر میشد و البته روی شخصیت‌ها بیشتر مانور میدادند و از اون طرف روی بخش دوم بیشتر مانور می‌دادند چه از لحاظ داستان و بخش اساطیری‌ش چه توصیف مکان‌ها.
وسوسه بیشتر شبیه یک مقدمه است و خواننده رو پر از سوال میکنه که اغلب بی‌جواب می‌مونه و فکر میکنم باید برم سراغ جلد دوم تا بتونم بهتر راجع به وسوسه نظر بدم! (این شگرد بی‌رحمانه نویسنده‌هاست که خواننده رو مجبور میکنن بره سراغ جلدهای بعدی :)) )
پس پیش به سوی مخمصه :دب
پ.ن۱: طراحی جلد کتاب رو خیلی دوست دارم، به نظرم خیلی هوشمندانه‌است.
پ.ن۲: نقش کیا که شخصیت اصلی داستانه به نظرم تو کل کتاب خیلی کمرنگ بود.
پ.ن۳: امیدوارم جلد دوم بیشتر از کیا بخونیم و حماسی‌تر باشه.