یادداشت نعیمک

        انتشارات کودکان شاید عجیب‌ترین نشری است که دیدم. انگار هیچ موجودیتی ندارد و آدم‌فضایی‌ها کتاب چاپ می‌کنند. خیلی عجیب هستند اما مهم‌تر اینکه کپی‌رایت دارند و کتاب‌هایشان را با کیفیت خیلی خوبی چاپ می‌کنند. 
چندتا از کتاب‌های جرمانو زولو و آلبرتین را هم چاپ کردند که همه‌شان مثل خود انتشارات عجیب هستند. 
رنگ‌گذاری و تصویرسازی کتاب‌ها یک حس آرامش و نرمی دارد که شاید توضیف کردنش سخت باشد. قصه‌ها همین شکلی هستند یعنی بدون هیچ حرف اضافه‌ای یک روایت ساده را می‌شنویم و اتفاقاً خیلی باحال‌تر از داستان‌هایی است که کلی تفصیل دارند.
اینجا از دل یک قوطی ماکارونی یک غول می‌آید بیرون و از صاحبش می‌خواهد دوتا آرزو کند. یک قصۀ تکراری که در همکاری مشترک خوب بین نویسنده و تصویرگر به ماجرایی تازه شکل می‌دهد که خیلی عجیب است از این کلمه استفاده کنم اما حس «باصفایی» دارد و انگار با شخصیت‌ها انس داریم و الفت.