یادداشت زین شین

        به نام خدا 

آدم خیلی اتفاقی با خوب های روزگار آشنا می شود.
 مثلا آدمیزاد ممکن است کسی که ساعت ۵:۱۲ صبح یکی از روزهای بهمن ماه که توی لابی هتل نشسته، به قفسه های کتابخانه کوچکی که آنجاست خیره شود و کتابی را خیلی اتفاقی از آنجا بردارد و یک نفس آن را بخواند. بعد توی مسیری که کمی  از برف شب پیش یخ زده، یکی دوبار لیز بخورد به خاطر به فکر فرورفتن؛ فرورفتن در دریای عمیق تأمل در زندگی مردی ۱۲ ساله که با چشیدن طعم عشق الهی، انگار هزار سال بود با خدای خودش انس داشت.
نام نیک این شهید را شنیده بودم و توفیق شد تا سیره اش را هم بخوانم. کتابی کم قطر با خاطرات مختصر و کوتاه که تنها قطره ای از این دریای معرفت است. آن را بخوانید و در انتها صوت وصیت نامه شهید را دانلود کرده و به آن گوش فرا دهید تا معرفت خود را دوچندان کنید.