یادداشت

        مشاهدات و تفکرات یک زن میانسال تنها. زنی که پدرش را از دست داده، گویا برادر و خواهری ندارد، مادر پیرش در محلی دیگر سکونت دارد و خودش هم تجربه شکست عشقی را دارد و حالا در میانسالی زندگی گذشته و حال و آینده اش را مرور و تصویرگری می کند. 

شاید کسی تا تنها نباشد عمق برخی از کلماتش را متوجه نشود. تا درگیر برخی مسائل نباشد، شاید بعضی حرف ها را متوجه نشود. برای همین هم عده ای کسالت بار می دانندش احتمالا. اما به گمان من تصویر بدی از میانسالیِ تنهایی ارائه نداد. 

ارائه تصویری که بد نیست، بدون هیچ توصیه ای! نمیدانم در دسته بندی های ادبیات این نوشتار دقیقا کجا را اشغال می کند ولی روایتگری مقطعی از زندگی، بدون هدف خاصی، بدون حتی هیجان خاصی، شاید پست مدرن باشد. نمی دانم! ولی مختصاتش همین است. توصیه ای هم برای آینده که ندارد. الان من این ها را فهمیدم چه کنم؟! از خواندنش فقط لذت ببرم؟! که لذت دیدن و تصویر تنهایی هم چندان جذاب نیست. 

اما با این همه کتاب برای خانم هایی که قصد ازدواج ندارند بنظرم بد نیست. حتی آقایان...