یادداشت محمد حسین رمضانی

        «البلا للولا»
جهان‌بینی خاص و منحصر به فرد امیرخانی جالب است.
همیشه سعی کرده این نظام پیچیده فکری اش را به مخاطب نشان دهد و در درونش هم حرف های دینی را بزند.
موفق هم هست.
ارمیا دیگر ارمیا نیست. همه آدم های داستان همانطور که باید باشند، هستند ولی ارمیا نه.
حس گناهی که او دارد واقعی است. می‌فهمد نمازش بالا نمی‌رود و حالت مثالی نمازش چیست. این یعنی واقعی گرا بودن. یعنی دیدن بطن اعمال.

خدابیامرزد ما را و او را.