یادداشت مرضیه حق خواه

        یک رمان خیلی لطیف و ناز درباره‌ی دهکده‌ای که مردمش تصمیم گرفتند آبادش کنند. 
به نظرم این کتاب می‌تواند در زیرژانر آرمانشهر قرار گیرد چراکه نورآباد نمونه‌ی واقعی یک جامعه‌ی آرمانیست که مردمش آن را با جان و‌ دل ساختند و منش و سبک زندگی خود را به نسل‌های بعد هم انتقال دادند.  
آنها حتی امیدبخش افراد دیگری هستند که از آبادی‌های اطراف به آنجا پناه می‌آورند و این مهاجران را با کلی امید و سرزندگی به دیار خود می‌فرستند برای تغییر و تحول روستای خود. 
این کتاب می‌تواند برای هر کسی که به فکر مهاجرت و فرار از وطن افتاده نیز مفید باشد.