یادداشت سبحان افشار

        نوشتن از «جنایت و مکافات» سخت است. این داستان شما را می‌بلعد. گم شده‌ام در غار تاریک افکار و واگویه‌های راسکولنیکف. شاید هم او در راهروهای تودرتوی ذهن من مسیر گم کرده باشد. به‌هرحال از راسکولنیکف نوشتن سخت است. او غریبِ آشناست. تمایلش به تنهایی و انزجارش از کسانی که دوستش دارند، تضادی جنون‌آمیز را به نمایش می‌گذارد. شاید برخی معتقد باشند که این شخصیت تکلیف‌ر‌وشن است؛ اما من اتفاقاً او را وامانده و متحیّر می‌بینم. بهترین توصیف درباره‌ی این شخصیت، مصرعی است از حسین صفا: «سبک نکرد مرا چیزی.»
به داستایفسکی حسودی می‌کنم؛ چقدر حرف‌زدن را بلد است. انگار خلأهای ذهنتان را می‌داند و خوب بلد است که باید کجای افکارتان بنشیند.
* هشدارِ ضروری: این کتاب بسیار تلخ و گزنده است.