گوته مردی است که تنها یک نسیم از نفس حافظ به او خورده و او از این شمّه مست شده.
دیوان غربی شرقی شرح همین سرمستی اوست.
هنگام خواندن این کتاب در جای جای آن به یاد اشعار حافظ و سعدی و حتی فردوسی می افتید.
بخش های آغازین آن را زیباتر از بخش های پایانی آن یافتم .
