یادداشت هادی حسن زاده

        شرح ظلم‌هایی است که حکومت فاشیست موسولینی _حوالی دهه ۱۹۳۰_ به دهقانان روستایی به نام فونتامارا (که ظاهرا وجود خارجی هم ندارد) روا داشته. فریب‌های پی در پی دولتی‌ها در آخر روستاییان را وادار به واکنش می‌کند.
ناشر در توضیحات پشت جلد نوشته سیلونه سوسیالیست است. و ظاهرا موسولینی با جنبش فاشیسم حکومت را از دست سوسیالیست‌ها گرفته. پس در واقع تقابلی چنین میان نویسنده و حکومت وقت هم وجود داشته.
خلاصه با چنین دیدی باید کتاب را خواند؛ تاریخی_سیاسی یا اندیشه سیاسی/ایده سیاسی.

ماجرا از زبان دو سه نفر روایت می‌شود. شخصیت‌های اثرگذار داستان خوب پرداخته شده‌اند. روایت پیچیدگی خاصی ندارد اما تعلیق‌ها به قدری هستند که داستان از کشش نیفتد. متن طنزی گزنده  دارد که شاید به دلیل زبان انتقادی‌اش باشد. ترجمه هم بد نیست.
در ضمن متن نشر امیرکبیر غلط ویرایشی کم ندارد؛ فی المثل «اگه» را در همه کتاب «آگه» آورده.