یادداشت سمیه ضیائی

        خیلی درمورد صلح امام حسن ابهام داشتم...و البته درمورد شخصیت امام حسن علیه السلام خیلی کم شنیده بودم.
نیمه رمضان یه محبت عجیبی به امام حسن باعث شد دلم بخواد ازشون بیشتر بدونم، که حداقل توی  قلب خودم انقدر غریب نباشن.
این کتابو به خاطر اینکه گفته بودن سبک روایتش مثل فتح خون شهید آوینیه انتخاب کردم، اگرچه شباهت خاصی نداشت ولی با اینکه مختصر بود و صفحاتش کم، اما تقریبا هرآنچه میخواستم راجع به صلح بدونم رو فهمیدم.
خیلی بحث دقیق و مستند و در عین حال جذاب و روایت گونه ای داشت واقعا برای منی که مطالعه مطالب عمیق برام سخته و عموما فقط داستانو سریع میخونم جزو اولین کتابایی بود که به سرعت رمان خوندم.
در ضمن اینکه کمی راجع به آقای امام حسن عزیزم  بیشتر دونستم.
با خوندن این کتاب میبینید که ما چقدر وضع زمانمون شبیه زمان امام حسنه از نظر جنگ رسانه ای قوی دشمن، خیلی حربه های اون زمان عین الانه، با این تفاوت که خداروشکر حاج قاسم ها و رئیسی ها و نصرالله ها نگذاشتن کار به غربت امام و صلح کشیده بشه.

در آخر یا امام حسن!هرچی از غربت و مظلومیتت بگیم و بخونیم کمه...