یادداشت

        یاداشت را از شروع قصه آغاز می‌کنم که نویسنده به ما نشان می‌دهد قرار نیست خودش را پنهان کند و تا پایان حضور اریش کستنر قابل لمس است.
به نسبت سالی که نوشته شده میتوانم بنویسم عالی بود .
روند قصه لطیف و روح نواز است. نثر روان است و  شخصیت ‌ها  نسبتا شکل گرفته .
ایده ناب و جذابی که سالهاست دست مایه نمایشنامه و فیلم‌های متعدد در جهان شده و نسخه ایرانیش همین خواهران قریب ماندگار خودمان است.
فیلم ایرانی را ببینید و رمان اریش را بخوانید. از شباهت در عین تفاوت این دو اثر شگفت زده شدم.
در عین تعهد به اثر پایه فیلم کاملا ایرانیزه شده و در جهت تقویت درام حفره‌های خالی با تنش پر شده. 
جای تب عصبی لوته که کلیشه‌ای بس پر تکرار است آسم نشسته و منطق داستان را چند لول باور پذیر‌تر کرده.
برسی دقیق بومی سازی در این اقتباس  به اندازه‌ی یک  کارگاه آموزشی(ورک‌شاپ) مفید و کاربردی است.