یادداشت tahoora🦋

        دوزخ
اولین نمایشنامه‌ای که از سارتر خوندم.
در عین کوتاهی به شدت عذاب دهنده و خسته کننده بود خوندن بحث‌ها و دیالوگ‌های شخصیت ها و به نظرم این عذاب خودش القا کننده اون دوزخ به خواننده بود و میشه این رو از مزایای قلم سارتر دونست.
در کل این نمایشنامه خواست بگه که دوزخ قطعا شلاق و آتیش و خنجر و...(باوری که بعضیا هنوز دارن!) نیست و جهنم همون اعمال و گذشته و حسرت‌های ماست.
آخرین دیالوگ ها چنان حال بدی القا می‌کنه که حس رهایی و نبودن در اون اتاق خودش برای خواننده یک بهشته...اون هم تا ابد!!
کتاب پانزده.