یادداشت مسعود بربر

        مجلس قربانی سنمار، همچون همه آثار بیضایی بی‌اندازه خواندنی و بی‌اندازه اندیشه‌برانگیز است اما برخلاف بسیاری از آثارش که پیچش‌های داستانی و پیرنگ قدرتمند دارد در آن چندان از داستانی خبری نیست. بازگویی و حتی مویه بر سر داستانی کهن است که پیشتر خوانده‌ایم و حتی همان داستان کهن را هم داستانی تعریف نکرده است. بلکه بیشتر به مویه‌ای می‌ماند بر داستانی تلخ که هر بار در این خاک تکرار شده و می‌شود. مجلس قربانی سنمار، اگر نه داستانی شگفت، اما تلنگری دردناک است به بهانه بازگویی داستانی کهن