یادداشت آگاتاهد.

        تنها کتابی که قبلا از جین آستین خوندم رمان "اِما" بود که اصلاااا نتونستم باهاش ارتباط بگیرم و بخاطر همین تا چند وقت پیش نمیتونستم خودم رو راضی کنم و دوباره به جین آستین اعتماد کنم. ولی خب وقتی معلم زیستتون که کلاسیک‌خوان نیست از غرور و تعصب تعریف می‌کنه شما هم کنجکاو می‌شید تا بخونید.😀
بنظرم ارزش تعریف‌هاش رو داشت و همونطوری بود که انتظار داشتم و از گاردم نسبت به جین آستین کم شد. روند کتاب خیلی ملیح بود و قلمش به دلم نشست (بر خلاف اِما) جوری که به عقیده‌ی من اگه اِما کتاب اولش بود خیلی منطقی‌تر بود تا غرور و تعصب.
اما دلیل کم کردن یک ستاره: توصیفات واقعا کم بود.😐 خصوصیات ظاهری شخصیت‌ها رو خیلی خیلی کم توضیح داد و مجبور می‌شدم برای تصور کردنشون برم دنبال عکس‌های گوگل. و اینکه پایان غیرقابل حدس و به دور از کلیشه نبود، البته شاید بگید توقع بی‌جایی از رمان عاشقانه کلاسیکه ولی من جین ایر رو خوندم و توقعم بالا رفته.☝️🤣

فکر میکنم نیازی به پیشنهاد مطالعه نداره چون تا الان به این نتیجه رسیدم تمام عالم غرور تعصب رو به‌جز من خونده بودن.🫠