یادداشت عطیه عیاردولابی

        قشنگ بود. دوستش داشتم با اینکه تلخی اذیت‌کننده و ناتمامی داشت. اما واقعی بود و صادق. 
شخصیت طاهره رو خیلی خوب می‌شد درک کرد. اگر هم قابل درک نبود می‌دونستم نمی‌تونم قضاوتش کنم. انقدر که صادقانه از همه احساسات و عشق و نفرت‌هاش گفته بود آدم ترجیح می‌داد موقع اشتباهات و بدجنسی‌هاش کنار بکشه و رو برگردونه تا مجبور نشه واکنش صریحی نشون بده.

اگر تحمل یه شخصیت خاکستری و کمی روی اعصاب رو دارین با عاقبتی تلخ و ناراحت‌کننده حتما بخونید.