یادداشت مهشید

                به نظرم خوندن این کتاب برای یه نوجوون خالی از لطف نیست،واقعا حرف های مفیدی توش هست که میتونه به آدم کمک کنه خودش رو و دنیایی که داره توش قدم میذاره رو بهتر بشناسه و یکم بیشتر راجع به خودش فکر کنه.
اما شاید برای منی که از نوجوونیم گذشتم و این چیز هارو خودم تجربه کردم و بهشون رسیدم بعضی جاهاش کمی خسته کننده میشد،مخصوصا قسمت نامه های دایی کوپر‌.
فضای داستان خیلی قشنگ بود،احساس میکردم منم توی ژاپن دارم زندگی میکنم و همراه کوپر و دوستانش به مدرسه میرم و کنارشون بزرگ میشم،حقیقتا باعث شد برای زمانی که من هم توی اون سن بودم دلم تنگ بشه و فکر کنم شاید من هم اونموقع باید جور دیگه ای فکر میکردم و به مسائل نگاه میکردم.