یادداشت محمد رئوف سیبویه

        «هیچ‌کس نمی‌دانست چرا اسم آپارتمان پنج سویم است. پنج شاید به‌خاطر تعداد واحدهایش بود، اما سویم از کجا آمده، کیست و چرا پنج تا؟ …» 

«آپارتمان پنج سویم» رمانی است که در مرز خیال و واقعیت حرکت می‌کند. داستان حول شخصیت دکتر صمیمی می‌چرخد؛ روان‌پزشکی که خودش از کودکی تجربه‌های تلخ و حس رهاشدگی داشته و با رؤیاهایی که پر از جن و پری است، احساس می‌کند کنترل زندگی‌اش از دست رفته است. انگیزه او برای جمع کردن پنج نفر در آپارتمان پنج سویم، تلاش برای مواجهه با ترس‌ها و آسیب‌های روانی این افراد و شاید یافتن پاسخ‌هایی برای گذشته خودش است.
هر یک از پنج ساکن آپارتمان داستان و زخم‌های روانی خاص خود را دارند؛ آسیب‌ها، ترس‌ها و عقده‌هایی که غالباً در کودکی یا نوجوانی در مواجهه با خانواده یا جامعه تجربه کرده‌اند، ریشه رفتارها و حتی خشونت‌هایشان را شکل داده است. روایت کتاب از دید شخصیت‌ها و همچنین دفتر خاطرات دکتر صمیمی ارائه می‌شود و خواننده را به دل زندگی پیچیده و روان آسیب‌دیده‌ی این افراد می‌برد.
جن و پری در این داستان فقط موجودات ماورایی نیستند؛ آن‌ها نماد زخم‌های روانی، ترس‌ها و تأثیرات گذشته بر حال شخصیت‌ها هستند. همین نگاه نمادین، رمان را از یک داستان وهم‌آلود فراتر می‌برد و آن را به تحلیلی روانشناختی از انسان‌هایی تبدیل می‌کند که زیر بار گذشته‌شان کمر خم کرده‌اند.

کتاب با جسارت سراغ صحنه‌های خشونت‌آمیز و موقعیت‌های هنجارشکن رفته و آن‌ها را با جزئیات روایت می‌کند؛ صحنه‌هایی که می‌توانند تکان‌دهنده یا حتی آزاردهنده باشند و خواننده را وادار می‌کنند مستقیم با تلخ‌ترین لایه‌های زندگی انسان‌ها روبه‌رو شود.
پس اگر از آن دسته افراد هستید که چنین صحنه‌هایی آزارتان میدهد، اصلا سمت این کتاب نروید!