یادداشت نرگس عمویی

        •اولین تجربه‌ی سفرنامه‌خوانی در دورانی با کمترین احتمال تجربه‌‌ی سفرداشتن.•
برای منی که راجع به این کشور هیچ ایده‌ای نداشتم، خواندنش شگفتی‌آفرین بود تا حدودی. ولی عمدتاً چون سفر وحتّی فکرکردن بهش به خاطر جناب نامحترم کرونا ازم به دوره، خواندن سفرنامه تا همین کرجی که بغل گوشمه هم آه و حسرتم را برمی‌انگیخت چه برسه به چنین جایی ک چنان معماری‌ها و ساختمان‌هایی بود اش! 
کاش عکس‌های لابه‌لای متن سفرنامه هم مثل چندین عکس ابتدای کتاب، رنگی می‌بودند تا رنگ قرمز دیوار سینمای ریف و محله‌هایی با کوچه‌های آبی‌رنگ شفشاون و حتّی گودال‌های حاوی ادرار گاو در فس که برای تمیزکردن پوست و روده‌ی گاو ازش استفاده می‌کردند رو بهتر می‌دیدم. ولی یحتمل حرکت اقتصادی‌ای جالبی نمی‌بود.:-"