یادداشت معصومه فراهانی

        چند سالی بود که دوست داشتم کتاب های ضابطیان را بخوانم اما هر بار که در کتابفروشی ها میدیدمش یا پولم کم بود، یا بارم سنگین، یا کتاب های دیگر زورشان میچربید و در سبد خریدم جا میگرفتند، بالاخره یک نفر در امری خدا پسندانه مارک دو پلو را برایم هدیه آورد و درست در شرایطی که روحم از شدت سفر نرفتن داشت میپوسید مارک دو پلو پیدا شد و آتش به همه عالم زد :))

خلاصه با جگری سوخته و یک چشم اشک و چشم دیگر خون مارک دو پلو را خواندم، خندیدم، بغض کردم، هیجان زده شدم، خیلی کتاب خوبی بود !
فقط اینکه... 
چرا تا میرفتیم در حس یک سفر فورا تمام میشد؟ چرا انقدر کوتاه؟ بنظرم هر کدام از سفرهایش قابلیت چاپ شدن در یک کتاب مجزا را داشت! نه اینکه نصفه نیمه آدمی را که هنوز از شنیدن اوصاف یک کشور سیر نشده به کشوری جدید بکشد.. البته خودش هم گفته بود که این ها را برای مجله مینویسد اما خب کاش برای چاپ کتاب کامل ترش میکرد!
تنها اشکالاتم به کتاب یکی همین بیان ناقص و زودگذر بود و دیگری رنگی نبودن عکس ها!
جنابِ نشر مثلت! این همه پول میگیری بابت این کتاب ها! حالا چهارتا عکس را هم رنگی چاپ میکردی بی معرفت! این رسم لوتی گری نیست آخه :))

از اثرات خوب کتاب هم این بود که تصمیم گرفتم یک بخشی از پول هایم را در حال و آینده برای سفر ذخیره کنم و زبان نصفه نیمه ام را به جایی برسانم که در سفرهای برون مرزی ام که با همان ثروت هنگفت و سرمایه عظیمم😂 (بخوانید دو قرون پول) خواهم رفت به مشکل بر نخورم ! ( آرزو بر جوانان و این ها.. )

+ بنظرتون کتاب بعدی که از ضابطیان میخونم چی باشه؟ کتابی که بیشتر آدم رو با سفر همراه کنه و نگه داره.. سباستین خوبه؟