یادداشت زهرا صلحدار

        بعد از خواندن کتاب میرزا  سراغ چمدان رفتم و فکرش را نمی‌کردم  انقدر زبانش شیرین و پایان داستان‌هایش غافلگیرکننده باشد. چنان پرکشش بودند و تند تند دلم می‌خواست بخوانم و سراغ داستان بعدی بروم. 
بعد از این همه سال داستان‌هایش امروزی و تازه بودند و تصور نمی‌کردی قدیمی‌ست. 
شخصیت‌ها طوری بودند که حس می‌کردی داری داستان خارجی می‌خوانی و گویا بزرگ علوی  از نویسندگان خارجی الگو گرفته بود و به سبک خودش آن‌ها را نوشته بود.
 خواندن چمدان بسیار برایم لذت‌بخش بود.