یادداشت

        "...... تضرع مبهم آب‌ها، که به شکنجه ابدی محکوم‌اند شنیده می‌‎شد. از سراسر امواج، فریاد استغاثه به گوش می‌رسید. دریای بیکران به تدارکات شومی سرگرم بود."
این بخشی از رمان «مردی که می‌خنند» هستش، فضاسازی، کلمات بکار رفته، استعاره‌ها و کنایه‌ها و ... به طرز شگفت انگیزی تار و پود این داستان رو تشکیل دادن و باعث خلق این اثر هنری خارق‌العاده شدند. قطعا به هرکسی که دوست دار آثار کلاسیک هستش، پیشنهادش میکنم!