یادداشت مظفری

        بسم الله الرحمن الرحیم
وقتی بله را به عبدالله داد، مطمئن بود که خوشبخت‌ترین دختر شهرشان نه، خوشبخت‌ترین دختر روی زمین است. واقعاً بود. میوه عشقشان برترین خلق خدا شد و ثمره صبرش امروز همه دنیا را در نوردیده و روزی همه جهان را لبریز می‌کند. شاید هم به او آخر دنیا را نشان دادند که توانست بعد از بله‌ای که به عبدالله داد، شش سال در حسرت، انتظار و صبر سپری کند. اما سرانجام روحش پر کشید...
 هیچ‌کس امروز نمی‌تواند بگوید «عروس قریش» بدبخت شد. مریم بصیری این بار قلم دست گرفت و خوشبختی او را در قالب کلمات تصویر کرد، 
هر چند که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل‌ها
*
خدا رحمت کند مادرِ بزرگوار پیامبر اسلام را
مادری که جز طعم انتظار و فراق، زندگیش طعم دیگری نداشت.
کاش بفهمیم اگر نبود صبوری امثال او، اسلام به ما نمی‌رسید...