یادداشت هومن
1403/11/12
بهترین روزگار و بدترین ایام بود.دوران عقل و زمان جهل بود.روزگار اعتقاد و عصر بی باوری بود.موسوم نور و ایام ظلمت بود. بهار امید بود و زمستان ناامیدی. همه چیز در پیش رو گسترده بود و چیزی در پیش رو نبود همه به سوی بهشت می شتافتیم و همه در جهت عکس ره می سپردیم.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.