یادداشت مریم علویان

        این داستان به به خاطر نام مترجمش خواندم و یکی از ستاره‌ها برای ترجمه است.
طبیعی بود که حکایت ناکاملی از یک زندگی باشد اما طبیعی نبود که هیچ و هیچ و هیچ اوج و فرود و نقطه‌ی اکسترمم نسبی‌ و حتی توجه به جزئیات یا هرچیزی که کمی تحرک ایجاد کند، نداشته باشد. میزان بی‌اتفاق بودنش از حدی که نویسنده‌ای بخواهد با نیت جدی، یکنواختی و کرختی بسازد، بسیار فراتر بود.
نسخه‌ی صوتی‌اش را وقت کارهای روتین و رانندگی اما با توجه خوبی گوش دادم. خواندنش را به کسی توصیه نخواهم کرد.