یادداشت 𝒜𝗅︎𝗅︎𝗂𝗌𝗈𝗇︎

         کتاب عمارت گالانت از اون رمان‌هایی هست که همزمان آدم رو می‌ترسونه و مجذوب خودش می‌کنه. ویکتوریا شواب همیشه توی خلق دنیاهای تاریک و شاعرانه موفقه و این‌بار هم با گالانت فضایی ساخته که هم رازآلود و وهم‌انگیزه، هم پر از احساسات عمیق.

قهرمان داستان، دختریه که با حس تنهایی بزرگ شده و همیشه دنبال جایی برای تعلق داشتن بوده. وقتی به عمارت گالانت می‌رسه، متوجه می‌شه که این مکان پر از سایه‌ها، خاطرات و موجوداتیه که مرز بین زندگی و مرگ رو کم‌رنگ می‌کنن. شواب با نثر قوی و تصاویر ذهنی زیبا، کاری می‌کنه که خوندن کتاب شبیه دیدن یک نقاشی تاریک و در عین حال رویایی باشه.

یکی از نکات مهم کتاب، درون‌مایه‌ی پذیرفتن خود و روبرو شدن با ترس‌هاست. هرچند فضای داستان غمگین و سنگینه، اما پیام امید و شجاعت در پسِ خطوط پنهان شده. شخصیت اصلی یاد می‌گیره که حتی در دل سایه‌ها هم می‌شه نوری پیدا کرد..