یادداشت مرتضی

        ۱. بررسی فنی یک کتاب ادبیات که طبیعتاً کار من نیست و در این باب نظری ندارم.
‌
۲. این کتاب یک اثر ضدِ جنگِ تمام‌عیار است. روی دیگری از سلحشوری و آرمان‌های جنگ را به گونه‌ای نشان می‌دهد که هر خواننده‌ای از ترسیم او از وقایع یک جنگ مضطرب خواهد شد.
هنر نویسنده در گره زدن این روایت به ماجرایی عاشقانه است که تأثیر آن را چند برابر می‌کند.
‌
۳. اوایل کتاب خیلی گیرا نبود، و شاید ناشی از ترجمه باشد ولی رفته‌رفته با شروع روایت امیل و لوسی، جذاب و جذاب‌تر می‌شود. نقطه‌ی قوت کتاب به تصویر کشیدن تلخ‌کامی‌های بازماندگان جنگ است. به نظرم کتاب شباهت‌هایی به «من قاتل پسرتان هستم» از احمد دهقان داشت.
‌
در کل از خواندنش راضی بودم.