یادداشت محمدهادی رمضان‌زاده

        این که از اول قابل حدس بود «خاکسپاری دوم بانوی مرگ» یعنی چه، از خواندنی بودن رمان اکبرخانی کم نمی‌کرد. اتفاقات داستان، ارجاعات به جا به خط تاریخی تاریخ معاصر و شخصیت‌پردازی هوشمندانه دست خواننده رو تا آخر داستان می‌کشونن و اگر یکی از مهم‌ترین رسالت‌های رمان پلیسی-جنایی-امنیتی، میخکوب کردم خواننده تا صفحه آخر باشه، اکبرخانی از پس این رسالت به خوبی براومده...هرچند، نمی‌تونه توی داستانش از خیرِ «چریک‌های مرموز کم حرف سپاه قدس» و «قایق تفریحی دریای مدیترانه» و «کتاب‌خوانی افراطی شخصیت‌های اصلی» بگذره!
همچنان منتظر عزرائیل ۲ و ۳ هستیم!