یادداشت فهیمه پورمحمدی

        کتابی در باب حسرت‌ها... 
با توجه به انتخابش به عنوان بهترین فیکشن دو هزار و بیست در گودریدز، مشتاق خوندنش بودم، اما انتظاراتم برآورده نشد؛ خوب بود، اما نه به اندازه‌ای که فکر می‌کردم. ایده تکراری بود، و از نظر داستان‌پردازی خیلی معمولی بود. 
ترجمه (کوله‌پشتی) روان و خوب بود، اما ایپاب طاقچه مشکل داشت، به کرات دوم شخص مفرد به صورت سوم شخص مفرد نوشته شده بود. مثلا گفته (با یک همزه‌ی کوچک روی ه) به جای گفتی.