به‌نظرم این داستان طولانی، درمقام اطناب، همان چیزی را بیان می‌کند که این جمله‌ی حضرت صادقِ مصدّق_علیه السّلام_ در مقام اجمال:
العُبودیّه جوهره کنها الرّبوبیّه.
زندگی ترسیم‌شده در کتاب، مظهر همین معنی است؛
یا این شعر از شیخ اکبر، محی‌الدّین ابن عربی:
العبدُ ربّ و الرّبّ عبد / یا لیت شعری من المکلّف
