یادداشت فاطمه‌السادات شه‌روش

        بیشتر داستان‌ها فضای یأس و ناامیدی را القا می‌کردند و شخصیت‌های مشابهی داشتند. زبان و راوی هم در اغلب داستان‌ها یکسان بود و چندان تنوع نداشت. درباره ایرادهای نگارشی و املایی کتاب هم صحبت نکنم بهتره. کتابی که من دارم چاپ هفتمه و میوه پرتقال توش نوشته شده پرتغال!! یا یه جا به‌جای تشویش نوشته شده تشویق و... . کاش نشرها و مخصوصا نشرهای بزرگ مثل نیلوفر به ویرایش و نمونه‌خوانی کتاب‌ها اهمیت بیشتری می‌دادند.