یادداشت زینب شوندی

        هر چند نویسندگان این کتاب، دو شاعر هستند اما در نوشتنش بی‌نیاز بوده‌اند از هر چه آرایه‌ و پیرایه‌ی  ادبی است. چرا که آن چه در متن غزه اتفاق می‌افتد، آن‌قدر خارق عادت و فراتر از واقعیت است که به مانند شعر، خیال‌انگیز است و برانگیزاننده.‌ هم از نظر شدت یافتن بی‌رحمی اهریمن داستان و هم از جهت مقاومت اسطوره‌ای مردمانش. 
این کتاب روایت زیست روزمره در جنگ است توسط نویسندگانی که آنِ اتفاقات اطرافشان را دریافته‌اند و زمان را در نوشته‌هایشان نگه داشتند. 
محرم سال گذشته، در قطار تهران به قم، این کتاب را خواندم. یادم هست هوا گرم بود و درست وقتی که به شدت تشنه بودم و بطری آب را سرکشیدم، به قسمتی رسیدم که نویسنده از به گریه افتادنش از خوردن آب تمیز نوشته بود و از اینکه بابت خوشحالی‌اش،شرمنده شده.‌او نمی‌دانست که شرمنده‌تر از من نیست در برابر خودش.
در یک جمله این کتاب، بسیار غم‌انگیز و بیشتر از ان، خواندنی است.