یادداشت مریم زارعی

        به صورت پیش‌فرض حس خوبی به این سبک کتاب‌های های خاطرات کوتاه ندارم
ولی این کتاب خیلی خوب نوشته شده بود
یعنی اون برش هایی که برای روایت انتخاب شده بودن بهترین اثرگذاری خودشون رو‌ در‌ همون قالب موجز و مختصر داشتن 
هم انتخاب‌ها هوشمندانه بود و هم سبک خلاصه‌نویسی راوی

قطعا برای شناخت کامل یک شخصیت کافی نیست این حجم اندک اما اون مقداری که در کتاب گنجانده شده بود ارزشمند و قابل استفاده بود

از متن کتاب:

- «نمیشه» توی کار نیارید. زمین باتلاقیه که باشه، برید فکر کنید چه‌طور می‌شه ازش رد شد. هر کاری راهی داره.


بعضی‌ها خسته که می‌شدند، جا می‌زدند. از محل خدمتشان شاکی بودند. حسن به‌شان می‌گفت «می‌خوای تو بیا جای من فرماندهی، من می‌رم جای تو. خوبه؟»
طرف دیگر جوابی نداشت.سرش را می‌انداخت می‌رفت.