یادداشت پیمان قیصری

        در سه‌گانه‌ی نیویورک با سه کتاب با سه داستان مجزا طرفیم که المان‌های مشترکی باعث شده تا به شکل یک سه‌گانه تعریف بشن. مثلا اشتراک در مورد شغل نقش اصلی که کارآگاه خصوصی هست(به شکلی) و اشتراک در مورد فلسفه‌ی هر داستان، اشتراک در بین آدمهایی که در داستانها وجود دارند، نقش‌های گذری هر کتاب ممکنه نقش اصلی کتاب دیگه باشه مثل کارآگاه کوئین، اشتراک در بین وسایلی مثل دفترچه‌ی قرمز و در نهایت اشتراک مکانی در نیویورک که اسم سه‌گانه از اون وام گرفته شده. هر سه کتاب پایانی تقریباً باز داره و قسمت جالب کتابها اینه که با این که ظاهراً با ژانر کارآگاهی-جنایی روبرو هستیم اما در باطن کتاب بیشتر با کتابهایی معناگرا و فلسفی مواجه میشیم. کتابهایی که به بحران هویتی و سرگردان بودن بشر و لزوم شناخت خود صحبت می‌کنه. در مجموع شاید مجموعه‌ی کنار هم این سه کتاب جذاب‌تر از تک‌تک اونها باشه و برای همین با وجود اینکه به هر سه کتاب قبلی سه ستاره داده بودم به مجموعه‌ی این سه گانه چهار ستاره میدم.ه