آغاز شهرنشینی در ایران را می‌توان نقطه‌ی عطفی در تمدن ایرانی دانست که دستاوردهایی در سازمان سیاسی، اقتصادی و فرهنگی داشت؛ اما هم‌زمان مشکلات ساختاری مانند نابرابری اجتماعی، وابستگی به منابع محدود و نبود شبکه‌ی گسترده شهری، چالش‌های بزرگی را ایجاد کرد که در تداوم این شهرها نقش تعیین‌کننده داشت
