یادداشت مصطفا جواهری

        و اما جنگ مدام.
شمارهٔ سوم مدام (طبق آنچه که در آگهی فراخوان دریافت مطلب عنوان شده بود)، شمارهٔ خواب بود و نه جنگ. اما اتفاقات منطقه باعث شد که تحریریهٔ مجله، موضوع شمارهٔ سوم را تغییر دهند. یک تصمیم هوشمندانه و سخت. 
شمارهٔ سوم، با اغماض بلوغ مجلهٔ مدام است. کیفیتی که برای شمارهٔ ششم یا هفتم انتظار می‌رفت، در سومین شماره حاصل شده است. تنوع نویسندگان، کیفیت چشم‌گیر مطالب و نگاه این شماره به پدیدهٔ جنگ واقعا ستودنی است. «جنگ مدام» نه در ستایش مرسوم و متداول جنگ است و نه مجموعه‌ای است ضدجنگ. شمارهٔ سوم مدام در تلاش است حرف نسبتا جدیدی را وارد ادبیات جنگ کند. حرفی که فهمیدنش حوصله، صبوری، گوش شنوا و نگاه بدون موضع‌گیری می‌خواهد.
از بین داستان‌ها و روایت‌های شمارهٔ سوم مدام، همه‌شان را دوست دارم. اما داستان مجید قیصری، روایت سلمان باهنر، روایت آزاده عبدی‌فرد، داستان اعظم ایرانشاهی،  داستان الهه زمان‌وزیری و روایت فاطمه‌سادات موسوی جایی در قلبم نشسته‌اند.