یادداشت مریم محسنی‌زاده

        داستان‌ها با ماجراهای غریب و رازآلود پیش می‌روند. شخصیت‌ها هم رفتارهای عجیب، افکار بیمارگونه و روانی آشفته دارند.
عنصر خیال، نیروی اهریمن و شرّ در داستان‌ها نقش پُررنگی دارد. انگار که وَرِ یین (Yin) در قصه‌های این نویسندهٔ ژاپنی سنگین‌تر است.
کتاب سرشار از ایده‌های دهشتناک و منزجرکننده است که در دنیای خیالِ کاغذی، رنگ‌وبوی واقعی می‌گیرند. کتاب پُر از "چی می‌شد اگه‌"های عجیب است؛ چی می‌شد اگه انسان، صندلی بود؟ یا چی می‌شد اگه آدم از خوابیدن می‌ترسید؟
داستان "صندلی انسانی" ایدهٔ خلاقانهٔ غریبی دارد و شخصیت درگیر لذتی ناپسند و به قول خودش شیطانی است. 
داستان "دو زندگی پنهان" با غافلگیریِ قابلِ حدسی پایان می‌یابد. ایدهٔ نمایشیِ "اتاق قرمز" هم پرکشش و تا حدی نخ‌نما است.
نویسندهٔ کتاب، تارو هیرائی ملقّب به ادو گاوا رانپو و اهل ژاپن است. او که در داستان‌هایش تحت‌تأثیر ادگار آلن پو بود به ادو گاوا رانپو نام‌گذاری شد.