یادداشت صاد
1403/10/17
3.7
1
ثمینی استاد یه دوستیه که یهویی وسط پروژه‌ی مفصل نوشتار زنان و زنانه برخوردم بهش. کتاب‌های نظری‌ش برای امروز تاریخ‌مصرف‌گذشته‌ست ولی عجب در نمایشنامه درخشانه. «خواب در فنجان خالی» نفسم رو گرفت و بی‌وقفه خوندمش. حالا با تقابل زن رسمی و زن دلخواه مواجه‌یم و اگرچه به گمونم فرسی هنوز بسیار فمنیستی‌تر مواجه شده با کاراکترهاش، ولی این زن، ماه‌لیلی نمایش که مشروطه‌خواه و فرنگ‌رفته‌ست و در رویکرد و اندیشه پیشروتر از مرد قجری دلگرمم کرد. بعدم گذاشتمش کنار ندبه، نه در فرم، بلکه در شخصیت‌ها و ایده‌ها. دیگه همین. برم بیشتر از ثمینی بخونم.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.