یادداشت • خاوَردُخت •

        نویسنده ها هم میتونن  ترسناک باشند💀،
هنوز کمی تپش قلبم دارم، یکمم چشمام از حد معمول گرد تره 😅شاید چون تاحالا کتابی با ژانر معمایی نخونده بودم😬 🤐
کشش داستان به حدی بود که دلم نمیخواست کتاب رو زمین بذارم 🤕،
ترجمه انقدر خوب بود که وقفه ای توی هیجاناتم ایجاد نمی‌کرد...😰
فقط  ی قسمت از کتاب توی ذوقم زد شخصیت های اصلی یک نفر رو کشتند، از فرداشم ی زندگی تازه شروع کردند 😐
شاید چون مغز و  فرهنگ  لس‌آنجلسی ندارم😕.
به عنوان یک رمان واقعا رسالت خودش رو به سرانجام رسوند اگرچه الان دارم دیونه میشم که واقعا حقیقت کدوم بود؟!؟😣