یادداشت saba

        بانوی میزبان
فئودور داستایفسکی
ترجمه‌ی سروش حبیبی / نشر ماهی

داستایفسکی در داستان بانوی میزبان، ما رو به ذهن آشفته‌ی مردی به نام اُردینف می‌بره؛ مردی گوشه‌گیر و تحصیل‌کرده که در دنیای کتاب‌هاش زندگی می‌کنه. اُردینف در جست‌وجوی سرپناهی تازه، با زنی مرموز به نام کاترینا آشنا می‌شه؛ زنی که در سایه‌ی پیرمردی خشن و سلطه‌طلب زندگی می‌کنه. عشق وسواس‌گونه‌ای که اُردینف نسبت به کاترینا پیدا کرده، به‌تدریج زندگی‌اش رو درگیر توهّم و اضطراب می‌کنه.

"می‌خواست بگرید اما در سراسر عالم گوشه‌ای نبود که در آن پناه جوید و پنهان شود."
این داستان فضایی گوتیک داره؛ تاریک و سرشار از نشانه‌های روان‌شناختی. «بانوی میزبان» از نخستین نوشته‌های داستایفسکیه که ویژگی‌های یک رمان روان‌شناختی رو داره؛ جایی که تمرکز از رخدادهای بیرونی به جهان درونی ذهن شخصیت‌ها منتقل می‌شه.

طرح داستان در نوع خودش جذاب و رازآلوده، اما روند روایت در بعضی بخش‌ها برای من خسته‌کننده بود.

برخی این اثر را بازتابی از دوران جوانی خود داستایفسکی می‌دونند؛ زمانی که او نیز درگیر تنهایی بوده.

ترجمه‌ی سروش حبیبی با زبان روان به انتقال بهتر فضای مبهم و ذهنی داستان کمک می‌کنه و یکی از نقاط قوت این کتاب به شمار میاد.

درنهایت این کتاب شاهکار نیست و قرار نیست با یه داستان بی‌عیب و نقص روبه‌رو بشید، اما خب ارزش خوندن داره و حداقلش اینه ما رو برای آثار بزرگ داستایفسکی آماده می‌کنه.