یادداشت نعیمک

        نمی‌دانم چه کتاب‌های دیگری در حوزۀ بازی در ایران چاپ شدند. البته چند کتابی هستند که بیشتر بازی را از نظر تکنولوژی و طراحی بررسی کردند اما این کتاب به طور مشخص دارد روی «مطالعات بازی» کار می‌کند یعنی ازجنبه‌های فرهنگی و احتماعی آن هم می‌گوید و اینکه هر سبکی چطور توانسته خودش را در دل هواداران جا کند یا چه ویژگی‌هایی داشته است. خواندنش برای من خیلی غنیمت بود و واقعاً برای کسانی که به بازی علاقه دارند و دوست دارند کمی بیشتر بخوانند تجربه‌ای لذت‌بخش خواهد بود. کتاب خیلی قدیمی نیست اما آن قدر تکنولوژی در این سال‌ها پیشرفت کرده که بعضی از فصل‌ها شبیه خواندن کتاب تاریخ است مخصوصاً بعد از آمدن موج بازی‌های آنلاین. کتاب از منظر اجتماعی و فرهنگی شروع می‌شود و این نگرانی را داشتم که مثل خیلی از حوزه‌ها وقتی وارد بحث آکادمیک می‌شود یادش برود که «بازی» برای خودش دنیای مهمی است و تبدیلش کند به یک مقوله‌ای که باید «مطالعه» شود اما هر چی جلوتر رفت درهم‌تنیده‌تر شد و می‌فهمیدی که چرا سبک‌ها این شکلی تعریف شدند یا چرا بعضی بازی‌ها با اقبال بیشتری دیده شدند. در واقع خود عمل «بازی کردن» از اهمیت زیادی برخوردار است و این نکته غافل نمانده در کتاب. این روزها که یوتویوب منبع خوبی برای دیدن از بازی‌ها هست کتاب‌هایی شبیه این به جنبه‌های دیگری از بازی می‌پردازند که برای خود من جذاب بود.