یادداشت

        آدم می‌تواند یک هفته به یک کشور سفر کند و طبق اتفاق آن یک هفته بشود دو هفته، بعد ۳۰۰ صفحه کتاب و سفرنامه و شناخت از یک ملت در بیاورد؟ فکر نمی‌کنم!
صحنه‌هایی که در این کتاب تصویر شده، من بارها در همین متروی ِتهران دیده‌ام. کمک کردن مردم به خانم‌هایی که کالسکه به همراه دارند برای پایین آمدن از پله‌ها. با این مثال می‌توانیم یک ملت را جوان‌مرد بخوانیم و ...؟
امیرخانی برای اثبات پیش‌فرض‌های‌ ذهنی‌اش راجع به این کشور و با احتمال بیش‌تر در یک حرکت نمایشی از نوع مکتوب، خواسته این دو ملت را با هم آشتی دهد. نتوانسته و خیلی کم‌لطفی کرده.
برای ملت ایران و افغانستان بهتر بود که امیرخانی در این زمینه کتابی نمی‌نوشت.