یادداشت فهیمه

        مامور سیگاری خدا رو تقریبا یک سال پیش خواندم و راستش خیلی خاطرم نیست که چطور بود، اما احساس می کنم مجموعه ی بنی هندل به نسبت مجموعه ی قبلی با وسواس بیشتری انتخاب شده بود و مضامین متنوع تری داشت. 
ولی جدا چرا همه در تاکسی مدام بابت گرانی و آلودگی و چه و چه غر می زنیم و هیچ کس حتی یک بار اعلام رضایت و خوش بختی نمی کند؟