یادداشت سلمان معمار

        تلخ و ترسناک. 3 داستان متفاوت که به نظر من با وجود شباهت چندان ربطی به هم ندارند.
داستان اول درباره مرگ مغزی تعارض اساسی در موضوع را نشان میدهد، داستان دوم عارضه فراموشی خود را و داستان سوم انفرادی طولانی.
هر سه داستان به خوبی باز میشوند اما هر سه بی پایان اند. بی پایانی نه به دلیل واقعیت داستانی بلکه به نظر من بی نتیجگی خود نویسنده.
ربط داستان ها هم زیاد نیست. داستان سوم کنترل شخصی دارد اما در داستان های اول و دوم حوادثی خارج از کنترل هستند.
شخصا سومی را بیشتر دوست داشتم