یادداشت عارفه شاه حسینی

        کتاب نسبتا خوبی بود. البته من تمام مدت بخاطر چیزهایی که ازش شنیده بودم فکر میکردم پایان غم انگیزی داشته باشه و برای همین نگران پایانش بودم! 
شنیده بودم نکات تربیتی زیادی داره و باید بگم بله همینطور بود نکات قابل تاملی داشت واقعا.
و خلأها و ایرادات زیادی تو دین مسیحیت تو این کتاب نشون داده میشه ( البته خود نویسنده اونا رو ایراد نمیدونه این نظر منه) از جمله اینکه از نظر مسیحیت اگه میخوای بهشتی و عاقبت بخیر بشی حتما باید تمام مدت تو این دنیا و زندگی فانی عذاب بکشی و چندین نکته دیگه راجع به زندگی زناشویی که فکر میکنم دین اسلام واقعا تو این زمینه ها  گل کاشته و چه بسا اگه مسلمون بودن اصلا این مشکلات و دغدغه ها رو نداشتن.
من کتاب رو دوس داشتم اما نه به اندازه کتاب های لوسی مونتگمری. ولی از این کتاب هم مثل کتاب های مونتگمری نکات زیادی برای زندگی یاد گرفتم.
به مونتگمری اشاره کردم چون عشق زیاد آنشرلی نسبت به جین ایر و چندین بار نام بردن از خواهران برونته تو کتاب های امیلی تشویقم کردن برای خوندن این کتاب. 
با اینکه بلندی های بادگیر خیلی تلخ تر بود نسبت به جین ایر اما حس میکنم به اندازه بند انگشتی اونو بیشتر پسندیدم.
و در مجموع فکر میکنم چندین سال بعد همه این کتاب ها رو دوباره بخونم، شاید اون موقع نظر متفاوتی داشته باشم.