یادداشت احلی احسنیان

        دیشب که میخواستم بخوابم، گفتم این کتابو شروع کنم و 10صفحشو بخونم و بخوابم. نفهمیدم چجوری شد 150 صفحه. واقعا سخت میشد گذاشتش زمین. این دنیای موراکامیه، هم واقعی و قابل لمس و هم باورنکردنی و غیر ممکن. و این کتاب واقعا یکی از جذاب ترین هایی بود که خوندم. توصیف ها از لحظه ها و حال و هوا فوق العاده بود و تصویر دقیقی به آدم میداد. من الان همه جای کتابو حفظم و میدونم که خونه‌ش چه شکلیه، ویلای توی کوهستان چه ویویی داره و رستوران بار چه حال و هوایی داره. میدونم هجیمه دقیقا چی فکر میکرد و چه حسی داشت.
از همیشه مشتاق ترم که بیشتر از موراکامی بخونم.