یادداشت مجید اسطیری

        شعر گفتن بعد از نیما و اخوان با  شعر گفتن قبل از آنها باید فرق کند. مخصوصا اگر قرار باشد شاعر شعری بلند و یا یک منظومه بسراید. بعد از نیما و اخوان به سختی میشود شعری که بهره ای از روایت نبرده را پذیرفت و اگر این شعر بلند باشد سخت تر
ترکیب بند با کاروان نیزه اگرچه از حیث مضمون پردازی و تصویرسازی و زبان آوری فوق العاده است اما ساختار مشخصی ندارد. چون قصد نکرده روایتگر باشد. میشود جای هر کدام از این 14 بند را با دیگری عوض کرد. 
بنابراین شاعر در این مجموعه بیش از آن که با زمانه خودش در گفتگو باشد با محتشم کاشانی و عمان سامانی در گفتگو است. چرا که ترکیب بند محتشم هم ساختارگریز و بدون روایت است و همچنین گنجینةالاسرار عمان. شاید بشود گفت قرآن مجید هم همین ویژگی ساختارگریز را دارد