یادداشت مجید اسطیری

        این کتاب بی ادعا و شیرین را دو سه سال پیش خوانده بودم و خیلی ازش خوشم آمده بود.
پارسال دو سفر رفتیم بشاگرد تا برای بچه‌های آنجا داستان بخوانیم و تهییج شان کنیم از خودشان بنویسند.
دنبال داستان های ایرانی بودم در فضای محرومیت که به زندگی بچه‌های بشاگرد نزدیک باشد.
در سفر اول از «قصه های مجید» برایشان داستان خواندم و در سفر دوم از این کتاب.
برایشان جالب بود که چه راحت ماجراهای زندگی شان می‌تواند تبدیل به داستان شود.