یادداشت مهیار

        دارم دیدن در تاریکی رو می‌خونم.  تا اینجا که خوندم به وضوح یه کتابِ ضد کتاب‌های خودیاری و معترض به روانشناسی مثبت‌نگر به حساب میاد. نویسنده پنج احساسِ  "خشم، اندوه، سوگ، افسردگی و اضطراب" رو گرفته دستش و بعد اینکه هر کدوم رو با نگاه ساده شده‌ی فلسفی بررسی می‌کنه، این احساسات رو می‌ذاره توی تاریکی و توی تاریکی هم به‌شون نگاه می‌کنه و...   توی تاریکخونه‌ای که راه انداخته😒 مثلا به این نتیجه می‌رسه که خشم هم کارکردهای خودش رو داره و سرکوبش ساید افکت‌های خودش رو داره و این‌ حرف‌ها.
جالب اینکه توی دو سه ماه اخیر این دومین کتابیه که از نشر بیدگل می‌خونم و هر دوی این کتاب‌ها اتمسفر مشابهی داشتند. هر دو کتاب داره می‌گه این چیزایی که یه عمر اکثرا گفتن بده، خیلی هم بد نیست و این حرف‌ها!  اگه این یه رواله که بیدگل شروع کرده، به نظرم حرکت جالبیه! اگه هم نه که نه دیگه.

کتاب خوبیه؟ تا اینجا بد نیست. سه ستاره.