یادداشت علیرضا علیمی

        من قبلاً تنگسیر را از صادق چوبک خوانده بودم و با سبک نوشتاری او آشنا بودم به نظرم او یک واقع گرای تمام عیار بود و سعی میکرد تمام لجنزاری که مردم در آن زیست میکنند را در قالب های مختلف بگنجاند و اون منجلاب را به بهترین شیوه نمایان میکرد افرادی که در این داستانها بودند اغلب افرادی تک وجهی و خرافه پرستی بودند که در آن دگم بودن ذهن گرفتار بودند .برای نمونه داستان قفس که در آن از اسم داستان بگیر تا درونمایه آن بر مبنای تفکر بسته بود کسانی که در میان کثافتهایی که خود تولید کرده اند و تراوشات خود زندگی میکنند و از زمین و زمان ناراضی اند اما علت فلاکت آنها ذهن آنهاست بر فنا رفتن همدیگر را می‌بینند اما نمی توانند کاری بکنند .خیلی کتاب قابل تأملی هست روی هر داستان چند صفحه ای ساعت ها میتوان فکر کرد و یادداشت نوشت .