یادداشت محبوبه حیدری

        من از خواندن کتاب هایی که زبانشان پخته و نثرشان قوی ست لذت میبرم حتی ممکن است از محتوای کتاب خوشم نیاید ولی سعی میکنم تا آخر بخوانم و البته برعکس قضیه هم صادق است. یعنی کتابهایی با نثر ضعیف مرا پس میزند هرچند با محتوای خوب(در مورد محتوای عالی تردید دارم)
خون خورده از آن کتاب های است که نثرش من را گرفت . هر چند سیاهی فضای داستان هنوز برایم تلخ است.
چطور میتوان یک جهان ساخت با این حجم از سیاهی و تباهی که حتی روزنه ای از امید ندارد. عجیب است!